Μια παλιά ιστορία αλλά δυστυχώς επίκαιρη

Αθήνα 10/7/2011

Ένα κείμενο για την βία.

Μια παλιά ιστορία αλλά δυστυχώς επίκαιρη.

                                                                          Εριφύλη Δαφέρμου

Το 2004 είχα την τύχη να προσληφθώ για ένα χρόνο ως δασκάλα μουσικοκινητικής αγωγής σε πειραματικό δημοτικό σχολείο στην περιοχή Άνω Πατησίων, Προμπονά.  Λαϊκή γειτονιά, ένα μεγάλο μέρος των μαθητών μου ήταν παιδιά μεταναστών. Απ’ την Συρία, τα βαλκάνια, μέχρι κι από λατινική Αμερική είχα μαθητάκι. Δίδασκα στην α’ και β’ δημοτικού.

Ήταν ο πρώτος χρόνος που δούλευα κι ήμουν ξεκούραστη με πολλή όρεξη για δουλειά. Το ίδιο ήταν κι οι μαθητές μου… ορεξάτοι.. όχι ξεκούραστοι. Αξιαγάπητα παιδιά κουρασμένων γονιών, πληγωμένα παιδιά, που αντιμετώπιζαν το μάθημά μου ως δώρο.. το απολάμβαναν και ρουφούσαν την κάθε του στιγμή..

Τις πρώτες μέρες ήταν στην τάξη μου και ο Γιαννάκης. Ένα σωματώδες παιδί με επιθετικές τάσεις που έσπρωχνε και χτυπούσε τα υπόλοιπα παιδιά μέσα στο παιχνίδι. Όχι πάντα από πρόθεση να χτυπήσει, πολλές φορές από υπερένταση κι ενθουσιασμό. «Δεν χτυπάμε Γιαννάκη» του έλεγα ήρεμα «μόνο αγκαλίτσες κάνουμε σε αυτό το μάθημα».. και προέτρεπα τα παιδιά να αγκαλιαστούν σε μορφή παιχνιδιού. Και έπιανε. Του Γιαννάκη του άρεσαν οι αγκαλίτσες, γελούσε ολόκληρος, ακόμη κι αν οι υπόλοιποι – κυρίως τα κορίτσια – ίσως δυσανασχετούσαν καθότι ο Γιαννάκης άγαρμπος, σχεδόν βίαιος ακόμη και στην εκδήλωση τρυφερότητας.

Μια μέρα την ώρα που έκανα μάθημα μπαίνει μέσα στην τάξη μου ο υποδιευθυντής να κάνει μια ανακοίνωση. 50άρης ίσως και παραπάνω. Αγράμματος, αν και δάσκαλος… Πριν καλά καλά ξεκινήσει να μιλάει κάτι πήρε το μάτι του προφανώς, κάτι που εγώ δεν το είδα, και χωρίς δεύτερη κουβέντα ορμάει πάνω στον Γιαννάκη και τον δέρνει με φάπες στο κεφάλι μαλώνοντάς τον «Μη το ξανακάνεις αυτό ρε,τ’ ακούς? Μην το ξανακάνεις αυτό!»

Είναι περιττό να περιγράψω αυτό που ένιωσα εκείνη τη στιγμή. Που μπούκαρε ο τραμπούκος στο δικό μου μάθημα και δολοφόνησε κάθε ελπίδα να ενταχθεί ο δύσκολος Γιαννάκης στο κοινωνικό σύνολο της τάξης. .. «κλώτσαγε τον μπροστινό του!» μου είπε, «να τον προσέχεις αυτόν, είναι κωλόπαιδο»… Ιδιαίτερα σοκαρισμένη προσπαθώ με ευγένεια να του εξηγήσω ότι μπορώ να χειριστώ την κατάσταση μόνη μου κι ότι δεν χρειάζομαι τη ‘μεσολάβησή ‘ του, μην κρύβοντας την δυσαρέσκειά μου.

Την επόμενη εβδομάδα που ξαναπήγα ο Γιαννάκης δεν ήταν εκεί. «‘Έφυγε από το σχολείο μας..» μου είπαν οι συμμαθητές του. Βρίσκω τον ‘λεβέντη’ τον υποδιευθυντή. «Τον ΑΠΟΒΑΛΑΜΕ» μου λέει, «άνοιξε το κεφάλι ενός παιδιού και τον στείλαμε στα Λιόσια, στο σχολείο που δουλεύει το κυλικείο ο πατέρας του, να τον έχει από κοντά να τον καταχερίζει, δεν πήγαινε άλλο εδώ η κατάσταση..» 

Συγχαρητήρια κ. διευθυντά, συγχαρητήρια στο εκπαιδευτικό ελληνικό σύστημα, βρήκατε τη λύση! Αποβολή ο Γιαννάκης στα 7 του… στα 15, τι??? Ναρκωτικά? Αναμορφωτήριο?, Τρελοκομείο, ΤΙ? Συγχαρητήρια.. περιθωριοποιήσαμε άλλο ένα παιδί. Αντί να το σώσουμε από την οικογένειά του που προφανώς του είχε δείξει πρώτη τον δρόμο της βίας, αντί να του δείξουμε άλλους δρόμους, το στείλαμε πάλι εκεί. Να μην έχει τρόπο διαφυγής…

Ιούνιος 2011. Εφτά χρόνια μετά ανασύρω αυτήν την ιστορία απ την μνήμη μου . Για πρώτη φορά την βάζω σε χαρτί.

Παρακολουθώ την βία του κράτους. Τα ΜΑΤ, τους προβοκάτορες ασφαλίτες. Το μίσος που βγάζει ο κόσμος ενάντια στους αστυνομικούς με προβληματίζει ως προς το … ποιοι είναι πίσω από τα κράνη? Ποιοι είναι αυτοί που πριν λίγες μέρες άνοιγαν κεφάλια άκριτα, έκαναν επίθεση στα ιατρεία της πλατείας, έδερναν χωρίς να σκέφτονται όποιον έβρισκαν μπροστά τους? Ποια η ψυχολογία ενός πωρωμένου ματατζή  - ασφαλίτη?

Και τότε θυμήθηκα τον Γιαννάκη.

Τον εκπαίδευαν στη βία από μικρό. Τον απομόνωναν. Δεν του είπαν ποτέ μπράβο. Ήταν κακός μαθητής και δεν προσπάθησαν οι δάσκαλοι του για το αντίθετο, του έβαλαν απλά την ταμπέλα. Οι γονείς του ήταν αγράμματοι και φτωχοί.

Ίσως ο Γιαννάκης  - και ο κάθε Γιαννάκης -  όταν μεγαλώσει να γίνει ένας πωρωμένος ματατζής. Οι αρχές θα του πουν επιτέλους μπράβο. Και οι γονείς του ενδεχομένως.. Δεν θα σκέφτεται αν πρέπει να χτυπήσει η όχι γιατί έχει μεγαλώσει μέσα στην βία, κι έπειτα δεν του μάθαμε ποτέ να σκέφτεται…

Ο Γιαννάκης αυτό ξέρει να κάνει. Να δέρνει… Όλους εμάς που τόσα χρόνια αδιαφορούμε… που κατηγορούμε αυτόν, ενώ θα έπρεπε να δικάσουμε τον υποδιευθυντή που τον απέβαλε στα 7 του χρόνια κι όλους αυτούς που ονομάζονται δάσκαλοι αλλά φέρονται σαν δεσμοφύλακες, ενώ θα έπρεπε να φωνάζουμε συνεχώς για μια καλύτερη εκπαίδευση στα σχολεία, με δασκάλους που να ξέρουν και να νοιάζονται για το τι σημαίνει παιδαγωγός.

 Έτσι οι Γιαννάκηδες θα ήταν λιγότεροι …

Τρεις λαλούν… στην Αλόννησο

Οι ορμόνες μου δεν είναι στα καλά τους! Για χίλιους δυό λόγους! 

Μια η κρίση, μια η ζέστη, μια η κακή μου μοίρα, είπα να πάω να χαλαρώσω –κοινωνικός τουρισμός… γιατί ειδάλλως τα πράγματα είναι δύσκολα. Έτσι, μάζεψα τα μπογαλάκια μου και πήγα στην Αλόννησο!
Ωραία! Το νησί όμορφο, οι φυσικού κάλλους παραλίες εξαιρετικές –αν ξεχάσει κανείς τις κροκάλες που πρέπει να υποστεί και που κάποιοι θέλουν να τις αποκαλούν βότσαλο!
Και εκεί που πάω να χαλαρώσω και να μπω στο κλίμα του νησιού και των διακοπών, να πάω και μια βαρκάδα στα γύρω νησάκια, νάτοι οι «επαγγελματίες» καραβοκύρηδες του νησιού, που έχουν αναλάβει την ξενάγησή μας στο θαλάσσιο πάρκο με τις φώκιες –ουδείς έχει δει φώκιες- και τα δελφίνια –εκεί μπορεί να είσαι πιο τυχερός- και οι οποίοι μάλλον έχουν ξεχάσει ότι είμαστε εν μέσω κρίσης και οικονομικής δυσπραγίας… Γι’ αυτό και αποφάσισαν –σύσσωμοι όπως φαίνεται, γιατί καρτέλ δεν έχει μόνο στα σούπερ μάρκετ- να μας κοστολογήσουν το μίνι αυτό ταξίδι, 45 ευρώ κατ’ άτομον!!!
Οι ορμόνες μου αρχίζουν πάλι να χορεύουν!!!
Γιατί καλοί μου κύριοι να σας πληρώσω 45 ευρώ; Δηλαδή, τη σήμερον ημέρα σχεδόν δύο ημερομίσθια… Για να με πάτε μια βόλτα στα γύρω νησάκια, να μου δείξετε κάποιες παραλίες, να με πάτε σε ένα μοναστήρι να προσευχηθώ για την κατάστασή μου και να μου πλασάρετε και ένα μεζέ για μεσημεριανό;
Είναι ολίγον ντροπή! Και μετά σου λέει ο τουρισμός είναι η βαριά μας βιομηχανία… Μα αν του τα παίρνεις του χριστιανού έτσι απροκάλυπτα γιατί να έρθει εδώ να σου τα δώσει; Υπάρχουν κι αλλού πορτοκαλιές που κάνουν πορτοκάλια. Θα μου πεις αλλού δεν έχει φώκιες. Μήπως στην Αλόννησο έχει φώκιες προς κοινή θέα; Όπως μας έλεγαν κάποιοι ντόπιοι, μόνον αν βουτήξεις βράδυ μπορεί να πετύχεις καμία που θα έχει βγει από τις σπηλιές για να φάει. Για ψάρεμα δηλαδή, που όπως καταλάβαμε από τα λεγόμενα διαφόρων, δεν το κάνουν μόνον οι φώκιες αλλά και ψαράδες – ψαροντουφεκάδες, πράξη παράνομη, αφού το νησί είναι στο πρόγραμμα Natura.
Και οι σύγχυσή μου μεγάλωσε όταν συναντήσαμε στην παραλία τουρίστες –Έλληνες και ξένους- να κάνουν την ίδια εκδρομή με 30 ευρώ το άτομο και μάλιστα ξεκινώντας από την Σκιάθο. Δηλαδή Σκιάθος- Σκόπελος-Αλόννησος- Θαλάσσιο Πάρκο- βουτιές σε παραλίες- μεζές μεσημεριανός, όλα αυτά 30 ευρώ, ενώ οι «δικοί μας» 45!!!
Εκεί, λέει, στη Σκιάθο δηλαδή, υπάρχει ανταγωνισμός και οι τιμές πέφτουν, στην Αλόννησο τρεις άνθρωποι καθορίζουν τις τιμές!
Συμφώνησαν να μας τα πάρουν…
Αφήστε παιδιά, υπάρχουν κι αλλού πορτοκαλιές… 
Ελπίζω όταν το καταλάβουν να μην είναι αργά! Και μετά θα λένε ότι μας φταίει η κακή μας μοίρα και οι άλλοι που μας επιβουλεύονται…
Βαριέμαι…

Άσπα Ανδριανού

Spaghetti με ντοματίνια, βασιλικό και confetti mozzarella

Spaghetti με ντοματίνια, βασιλικό και confetti mozzarella

Υλικά για 4 άτομα

500γρ. Σπαγγέτι ν.6
1 μέτριο κρεμμύδι
1 σκελίδα σκόρδο
10 φύλλα πλατύφυλλου βασιλικού
Ελαιόλαδο
400γρ. χυμό ντομάτας
10γρ. πελτές ντομάτας
αλάτι
πιπέρι
20 τεμ. μικρά μπαλάκια φρέσκιας
μοτσαρέλλας
500γρ. ντοματίνια κομμένα στη μέση

Εκτέλεση

Ψιλοκόβουμε στο χέρι ή στο moulti το κρεμμύδι και την σκελίδα του σκόρδου. Σε μία κατσαρόλα ρίχνουμε το ελαιόλαδο και σωτάρουμε τα ψιλοκομμένα υλικά.
Προσθέτουμε το χυμό ντομάτας, τον πελτέ και συμπληρώνοντας 1 ποτήρι νερό, σιγοβράζουμε σε μέτρια φωτιά για 25'. Ρίχνουμε τον ψιλοκομμένο βασιλικό και αλατοπιπερώνουμε. Βράζουμε σε αλατισμένο νερό τα σπαγγέτι για 7'. Σουρώνουμε στη συνέχεια και χωρίς να τα κρυώσουμε ρίχνουμε τα σπαγγέτι στη σάλτσα μαζί με τα μοτσαρελλάκια. Συνεχίζουμε να ανακατεύουμε για 3 ακόμα λεπτά πάνω στη φωτιά. Αποσύρουμε την κατσαρόλα μας και σερβίρουμε αμέσως σε 4 βαθιά πιάτα. Γαρνίρουμε με 4 όμορφες κορφές βασιλικού από τη γλάστρα μας...και καλή σας όρεξη!!!

«Έξι Λαϊκές Ζωγραφιές + ... Πορτραίτα»

ΤΟ  BLACK DUCK ΑΝΑΖΗΤΑ ΝΕΟΥΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ

Η Μαύρη Πάπια θέλει να δώσει ένα βήμα σε νέους ανθρώπους να εκφραστούν, να γράψουν, να εκμυστηρευτούν το συγγραφικό τους τάλαντο. Και θα  χαρεί πολύ να φιλοξενήσει κείμενα ανθρώπων που τολμούν να γράψουν από καρδιάς!

Το Black Duck οργανώνει την  έκδοση του τρίτου του βιβλίου,με αφορμή την προγραμματισμένη Έκθεση, στην Gallery του πολυχώρου, των σκηνικών και των κοστουμιών του Γιάννη Μόραλη  για τις «Έξι Λαϊκές Ζωγραφιές» σε χορογραφία Ραλλούς Μάνου και μουσική ενορχηστρωμένη από τον Μάνο Χατζιδάκι.

  Να, λοιπόν, το κεντρικό θέμα!

«Έξι Λαϊκές Ζωγραφιές + (τόσα) Πορτραίτα»… όσα μας στείλετε … όχι ζωγραφιστά, αλλά γραμμένα. Γράψτε για ένα πρόσωπο που σας εντυπωσίασε, σας καθόρισε, σας γοήτευσε, ανεξάρτητα από ηλικία, εργασία, μόρφωση. Ποιητή ή μανάβη, ζωγράφο ή γιατρό, οδοκαθαριστή ή άστεγο, πραγματικό ή φανταστικό. Όποιον θέλετε. Δεν χρειάζεται να είναι και μεγάλο! Χρειάζεται να είναι ένα μεστό κείμενο, αληθινό, δικό σας.

Σε αναμονή, λοιπόν, των γραφτών σας, αν μπορείτε μέχρι 15 Σεπτεμβρίου στο info@blackduck.gr  ή στη Χρήστου Λαδά 9 Α (με Σταδίου γωνία). Διευκρινίσεις στο τηλέφωνο 210 3234 760. Απαντούμε άμεσα, ή με μια μικρή καθυστέρηση κατά τον μήνα Αύγουστο,που θα μαζέψουμε δυνάμεις για το χειμώνα.

Καλό καλοκαίρι σε όλους μας!

Υ.Γ. Μπείτε στο site του Black Duck, ξεφυλλίστε τα δύο προηγούμενα βιβλία και πάρτε μια ιδέα! 

Banksy ο πιο επίκαιρος street artist της εποχής μας

Μια εικόνα 1000 λέξεις 

"Μπουκέτο"

"Monkey Parliament"

Naked Man image by Banksy, on the wall of a sexual health clinic in Park Street, Bristol. Following popular support, the City Council has decided it will be allowed to remain

Near Bethlehem – 2005

Ο Banksy είναι γνωστός Βρετανός καλλιτέχνης του γκραφίτι. Το πραγματικό του όνομα είναι Robert Banks. Τα έργα του είναι συνήθως σατιρικά, σχολιάζοντας ζητήματα πολιτικής και κουλτούρας, με συχνή χρήση του στένσιλ. Αν και έδρα του είναι το Λονδίνο, η τέχνη του συναντάται επίσης σε πόλεις εκτός της Βρετανίας.

Charlie Chaplin "Smile" one day after

Πέμπτη 30 Ιουνίου. Μία μέρα μετά την 29η Ιουνίου και δύο μέρες μετά την 28η Ιουνίου.
Μετά από δύο ημέρες συνεχούς "κλάματος", η πόλη μας, μαζεύει τα κομμάτια της.
Οι παλιοί λέγανε ότι μ'ένα χαμόγελο μπορείς να αλλάξεις τον κόσμο
Μήπως ένα χαμόγελο να μας άλλαζε τη διάθεση? Μήπως?
Αξίζει μια δοκιμή

Smile

Smile, though your heart is aching
Smile, even though it’s breaking
When there are clouds in the sky
you’ll get by
If you smile through your fear and sorrow
Smile and maybe tomorrow
You’ll see the sun come shining through
for you
Light up your face with gladness
Hide every trace of sadness Although a tear may be ever so near
That’s the time you must keep on trying
Smile what’s the use of crying
You’ll find that life is still worthwhile
If you’ll just
Smile

«Η Απαγορευμένη Πόλη»

Ήταν Σάββατο 14 Μαΐου και η Αθήνα γιόρταζε τη Νύχτα των Μουσείων.

«Η Απαγορευμένη Πόλη» του Jiang Guofang, καθηγητή στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Κίνας. Απίστευτες εικόνες σχεδόν αληθινές από μια άλλη εποχή με φως, χρώμα και μια περίεργη μελαγχολία. Όλα τα έργα ήταν εμπνευσμένα από την περίφημη Απαγορευμένη Πόλη του Πεκίνου και απεικόνιζαν παλλακίδες, αυτοκράτορες, ανθρώπους του παλατιού, αποπνέοντας μία απόκοσμη εξωτική ατμόσφαιρα.

Χώρος > Ίδρυμα Εικαστικών Τεχνών και Μουσικής Β & Μ Θεοχαράκη

Δύο αδελφές από την Πράγα

 
Διάβασα ένα πολύ καλό βιβλίο με τίτλο "Δύο αδελφές από την Πράγα"του Ζερόμ Γκαρσέν,εκδόσεις ΠΟΛΙΣ.Μυθιστόρημα -χρονικό του καλλιτεχνικού μικρόκοσμου,που περιγράφει με ακρίβεια και σκληρή γλώσσα την "κατρακύλα¨που ακολουθεί συνήθως την καλλιτεχνική φιλοδοξία χωρίς όρια.Εμένα,λόγω πολλών χρόνων προϋπηρεσίας στο χώρο της δισκογραφίας και μουσικής γενικότερα αλλά και στον κόσμο των εικαστικών,με  άγγιξε πολύ και τρόμαξα με την αλήθεια του και μου θύμισε παρόμοιες ανόητες και ματαιόδοξες συμπεριφορές συμπεριφορές που έζησα.Διαβάστε το,αξίζει.

Συμβαίνει στο κέντρο

Ας πούμε ότι περπατάτε στο κέντρο της πόλης χαλαροί ή τσιτωμένοι, ήρεμοι ή θυμωμένοι, με αισιόδοξη ή βαρύθυμη διάθεση και κάτι τραβάει την προσοχή σας, σας προκαλεί ένα συναίσθημα, σας ανακαλεί μια μνήμη, θέλετε να κάνετε, βρε παιδί μου, και εσείς την καταγγελία σας για τα κακώς κείμενα ή να πείτε το «μπράβο» σας ενισχύοντας τα καλά πράγματα που σίγουρα, κάποιες φορές, συμβαίνουν! 

Στείλτε μας το δείγμα γραφής σας σαν διήγημα, χρονογράφημα, ευθυμογράφημα ή όπως αλλιώς το έχετε φανταστεί! Η συντα(ρα)κτική ομάδα του Black Duck θα το αναρτήσει πάραυτα!   

Στη συνέχεια, με τη σύμφωνη γνώμη σας, μπορεί να το δημοσιεύσει  στη μικρή δεκαπενθήμερη εφημερίδα, ή μπορεί να το συμπεριλάβει σε μελλοντική έκδοση! Διότι η συλλεκτική έκδοση κάθε γενέθλιου έτους του Black Duck αποτελεί πλέον θεσμό!   

Ναι, διότι γιορτάζει τα γενέθλια του την 1^η Νοεμβρίου!!

Black Duck Demo

To Black Duck συνεχίζει να δραστηριοποιείται ενεργά και να δίνει το βήμα σε καλλιτέχνες από το χώρο της μουσικής και της ζωντανής ερμηνείας γενικότερα!
Στόχος: να δούμε και κάτι καινούργιο
Τρόπος: Όποια –οιος –οιοι ενδιαφέρονται να παρουσιάσουν ζωντανά τη δουλειά τους στο χώρο του Black Duck να στείλουν demo ηλεκτρονικά ή να έρθουν να το αφήσουν στη διεύθυνση του Black Duck.Μετά από μια πρώτη επιλογή, οι επικρατέστεροι ενδιαφερόμενοι θα παίξουν ζωντανά σε ημερομηνίες που θα καθοριστούν από κοινού και το live τους θα μαγνητοσκοπηθεί και θα κοινοποιηθεί μέσω internet με στόχο την διάδοση της μουσικής και τραγουδιών τους

Για περισσότερες πληροφορίες αλλά και για την αποστολή των demo μπορείτε να μας στείλετε στη διεύθυνση 

info@blackduck.gr.

Black Duck Multiplarte

Χρήστου Λαδά 9α

Αθήνα

2103234760

www.blackduck.gr

Τι κάνει μια μαύρη πάπια στο κέντρο της Αθήνας

Μπορεί από την είσοδο του café να μην διακρίνεται αμέσως η κομψή Πάπια, που τίποτα δεν της ξεφεύγει, καθώς παρακολουθεί τους πάντες και τα πάντα, θρονιασμένη πάνω από τον μπουφέ. Τα κολλάζ  που κοσμούν τους τοίχους και η εντυπωσιακή ξύλινη οροφή που στεγάζει κάθε ανήσυχη δημιουργικότητα, συνήθως μονοπωλούν τις πρώτες ματιές. 

Την ώρα που καβουρντίζεται ο espresso και μοσχοβολά ο τόπος, διαλέγεις τραπέζι  και αρχίζεις να νοιώθεις χαλαρά σαν στο σπίτι σου. Ο καφές με το συνοδευτικό κέικ ή το «υποβρύχιο» -εν είδει κεράσματος- καταφτάνουν. Τώρα μπορείς να τα απολαύσεις ξεφυλλίζοντας μία free press ή κάποιο από τα βιβλία των εκδόσεων ΑΓΡΑ και ΠΟΛΙΣ ή απλώς χαζεύοντας  το ποικιλόμορφο κοινό που μπαινοβγαίνει.

Στο «Black Duck Multiplarte» υπάρχουν διάχυτες μια διακριτική κομψότητα μαζί με μια γενναιόδωρη διάθεση που αγγίζει και το παραμικρό διακοσμητικό αντικείμενο. Και κυρίως… όλοι όσοι εργάζονται εκεί ξέρουν να κρατάνε τη θέση τους.

 Ένα all day στέκι, στο κέντρο της Αθήνας (Χρήστου Λαδά 9^α), ένας καλαίσθητος, πολυεπίπεδος χώρος, με café και bar στο ισόγειο, εστιατόριο στον πάνω όροφο και gallery  στο υπόγειο. Σημείο καίριο αλλά και βολικό για συνάντηση φίλων, επαγγελματικό ραντεβού,  γεύμα ή δείπνο, ακόμη και για μια εικαστική ενημέρωση, καθώς φιλοξενούνται εκθέσεις ζωγραφικής και φωτογραφίας νέων ή/και ευρύτερα γνωστών καλλιτεχνών. 

Με προσεγμένο και προσιτό οικονομικά φαγητό, η «κουζίνα» του Black Duck διέπεται από μεσογειακό πνεύμα  και βασίζεται σε επιλεγμένα  αγνά υλικά. Ο βασικός κατάλογος-menu εμπλουτίζεται από τα πιάτα ημέρας, με πολλές επιλογές γεύσεων τόσο στα κυρίως πιάτα και τις σαλάτες  όσο και στα γλυκά. Ο προσεγμένος κατάλογος των κρασιών συνοδεύει κάθε επιλογή.

Καθώς το βράδυ προχωρά, τα «bites» δυναμώνουν, η διασκέδαση αλλάζει προφίλ, ενώ ο barman προτείνει με έμπνευση νέα Black Duck cocktails. Οι Dj’s συνθέτουν το soundtrack μιας μοναδικής βραδιάς από μια τεράστια συλλογή, που σε ταξιδεύει από την jazz και την world music έως τη funk και τη soul.

Τα μουσικά live που φιλοξενούν το bar και το café «ανοίγονται» σε όλα  τα είδη της μουσικής, ικανοποιώντας και τους πιο απαιτητικούς θαμώνες. Υπάρχει μια προτίμηση στην ελληνική jazz, χωρίς να λείπουν μουσικές βραδιές αφιερωμένες στον παλιό, καλό, ελληνικό κινηματογράφο, το cabaret, το έντεχνο τραγούδι και το ρεμπέτικο, με εκλεκτούς εκπροσώπους από το κάθε είδος.

Η εκδοτική δραστηριότητα δεν θα άφηνε το Black Duck ασυγκίνητο! Έτσι, μέχρι σήμερα έχει πραγματοποιήσει δύο εκδόσεις:

·        τις «Καραμέλες Βουτύρου» με προσωπικές ιστορίες, και

·        το «Ένα Προσωπικό Θέατρο Σκιών» με αφορμή τον λαϊκό του ήρωα.

Πρόκειται για δύο βιβλία που, όσοι γνωστοί συγγραφείς, καλλιτέχνες  και φίλοι απλώς ήθελαν, «εμπιστεύτηκαν» στη Μαύρη Πάπια ένα κατάδικό τους συναίσθημα.  Αξίζει να σημειωθεί ότι τα βιβλία του χαρίζονται σε θαμώνες και επισκέπτες του χώρου.

Όπως καταλαβαίνετε, το πιο σημαντικό, ενδιαφέρον, δυνατό και κρίσιμο σημείο του Black Duck είναι  αυτοί που περνάνε τη γυάλινη πόρτα του: συνδυασμός ηλικιών και ενδυματολογικών αναζητήσεων εναρμονίζονται χαρούμενα και πρωτότυπα. Άνθρωποι που νοιώθουν και επιζητούν να είναι ελεύθεροι. Γι αυτό και η ζωντάνια υπερτερεί του καθωσπρεπισμού, όπου ημέρες και νύχτες κυλούν απρόσκοπτα και αυθόρμητα. Καθώς οι εικόνες πολλαπλασιάζονται,  ανοίγονται νέοι δρόμοι  και όποιος θέλει να εκφράσει κάτι από τον εσώτερο εαυτό του δεν έχει παρά να ανταποκριθεί στην πρόκληση.  

Με αυτές τις σκέψεις και με την πλέον αισιόδοξη διάθεση το Βlack Duck δημιουργεί ένα blog και σας θέλει όλους! Θέλει: πολλές ιδέες, πολλή μουσική, πολλή συμμετοχή, πολλά σχόλια πολιτικού, πολιτιστικού, κοινωνικού, οικονομικού, πνευματικού περιεχομένου. 

Ας πούμε ότι περπατάτε στο κέντρο της πόλης χαλαροί ή τσιτωμένοι, ήρεμοι ή θυμωμένοι, με αισιόδοξη ή βαρύθυμη διάθεση και κάτι τραβάει την προσοχή σας, σας προκαλεί ένα συναίσθημα, σας ανακαλεί μια μνήμη, θέλετε να κάνετε, βρε παιδί μου, και εσείς την καταγγελία σας για τα κακώς κείμενα ή να πείτε το «μπράβο» σας ενισχύοντας τα καλά πράγματα που σίγουρα, κάποιες φορές, συμβαίνουν! Στείλτε μας το δείγμα γραφής σας σαν διήγημα, χρονογράφημα, ευθυμογράφημα ή όπως αλλιώς το έχετε φανταστεί! Η συντα(ρα)κτική ομάδα του Black Duck θα το αναρτήσει πάραυτα!  Στη συνέχεια, με τη σύμφωνη γνώμη σας, μπορεί να το δημοσιεύσει  στη μικρή δεκαπενθήμερη εφημερίδα, ή μπορεί να το συμπεριλάβει σε μελλοντική έκδοση! Διότι η συλλεκτική έκδοση κάθε γενέθλιου έτους του Black Duck αποτελεί πλέον θεσμό!  Ναι, διότι γιορτάζει τα γενέθλια του την 1^η Νοεμβρίου!!

Μπορεί, όμως, εκεί που κάθεστε αμέριμνοι να σας έρθει η ιδέα για μια έκθεση στο χώρο της gallery. Μπορεί, ας πούμε, να θέλετε να αναδείξετε  μια προσωπική σας συλλογή, αντικείμενα που τα μαζεύατε από παιδί και έχουν μείνει ξεχασμένα μέσα σε σκονισμένες κούτες σε κάποιο υγρό και ανήλιαγο υπόγειο. Δεν έχετε παρά να το προτείνετε!  Ο,τιδήποτε σκαρφιστείτε ψιθυρίστε το στη Black Duck! Δεν πρόκειται να σας παρεξηγήσει διότι εδώ και δυό χρόνια αγκαλιάζει τη Δημιουργία και μάχεται αδυσώπητα τη Μοναξιά!!  Δεν σας ήρθε η επιθυμία να συνδράμετε την προσπάθεια της Μαύρης Πάπιας; Κι αυτή μόνη της αγωνίζεται.